15 Hengget..

 
Demi mencari keperluan perayaan yang belum sempurna, gua bertemankan tetunang gua pergi la ke Jalan T.A.R kalau2 boleh jumpa baju melayu warna darah manis. Memang dah ditakdirkan gua terpaksa beli baju melayu standard2 rekaan Bernard Chandran sebab yang biasa2 memang tak jumpa warna darah manis.

Akhirnya gua ketemu juga dengan baju melayu warna darah manis kat dalam wisma konfiden (yakin) yang membuatkan gua boleh menarik nafas lega walaupun pinggang gua sudah ada rasa sakit enjit2 semut. Giliran tetunang gua pulak mau mencari barang sehalai dua tudung di kedai abang Pakistan. Kedai akak Melayu biasa2 tak into.

 

******

 

“Berapa satu selendang ni?”. Tetunang

“Satu seploh, angkat dua doploh”. Abang Pakistan

“Ok, angkat dua lah”. Tetunang

 

Selang dalam 20 meter dari kedai abang Pakistan, terserempaklah tetunang gua dengan kedai akak Melayu biasa2 yang kebetulan menjual selendang iras2 yang baru dia beli tadi.

“Berapa satu selendang ni kak?”. Tetunang

“Satu Sepuluh hengget, tapi ambik dua kira 15 hengget je la dik”. Akak Melayu biasa2

“Errkk….”. Gua